« رویدادهای پیشین

هفتمین رویداد صبح خلاق تهران با موضوع پیشگام با سخنرانی کوروش قاضی‌مراد

هفتمین رویداد صبح خلاق تهران در تاریخ 12 آبان 1396 با موضوع "پیشگام (به انگلیسی: Pioneer)" و با سخنرانی کوروش قاضی‌مراد، گرافیست و مبدع خط سریر، در سالن اصلی برج آزادی تهران با حضور قریب به ۳۰۰ شرکت‌کننده برگزار شد.
در ابتدای این مراسم و پس از دعوت برگزارکننده، خانم محدثه عیوض‌خانی، نقاش و روزنامه‌نگار حوزه فرهنگ و هنر، پشت تریبون صبح خلاق قرار گرفت و مقدمهٔ مقاله‌ای را که در شماره 1256 روزنامه شهروند در خصوص آقای قاضی مراد و نمایشگاه «خیال سپید» او نوشته بود را برای حضار خواند.
شاید وقتی در سال‌هایی از قرن دهم، در قزوین و اصفهان و هرات و خراسان، «میرعماد الحسنی قزوینی» داشت خط نستعلیق می‌نوشت و در فکر این بود تا نستعلیق را عروس خطوط کند، آن سال‌هایی که آوازه‌اش تا دربار گورکانیان هند و پادشاهان عثمانی رفته بود یا آن وقت‌هایی که در اصفهان بود و صفویه در اوج قدرت و شکوه به سر می‌برد و شب‌هایی که شاه شمعدان به دست بالای سر او می‌ایستاد تا وی مشق خط نماید، یا حتی شاگردانش را که تعلیم می‌داد –البته شاید نمی‌دانست اغلب خوشنویسان پس از میر تا به امروز، از روی آثار به جا مانده از او مشق کرده‌اند و به‌نوعی شاگرد او محسوب می‌شوند- و تمام روزها و شب‌هایی که تا سال 994 خورشیدی خوشنویسی کرد و بهتر اگر بگویم شاهکار می‌نوشت و شعور و حس زیبایی‌شناسی‌اش به حد اعلا رسیده بود و پایه‌های خطاطی‌اش را محکم بنا می‌گذاشت، فکرش را نمی‌کرد که خوشنویسی ایران با تمام فرازوفرودهایش تا امروز بیاید و با رعایت همان اصول و ساختار بی‌بدیل این رسم‌الخط، گاهی حتی آن‌قدر تغییر کند. خط شکسته هم همین‌طور. کسی آن موقع‌ها نمی‌دانست که روزی از «دل شکسته»، «سریر» بیرون می‌آید.
در میان هنرمندانی که به کار خوشنویسی و خطاطی مشغولند چند تایی هستند که می‌توان گفت جریان‌ساز شده‌اند. «کوروش قاضی‌مراد» یکی از آن‌هاست. او خطاطی است که فرم و فضا را وارد خط فارسی کرده‌است. آثارش تلفیقی است نوآورانه از خط و نقش و رنگ و فرم و حس. حرکات آزادانه دست و قلمو برای نوشتن چیزی؛ که بیشتر دیدنی است، تا خواندنی.
او با نگاهی نقاشانه خوش می‌نویسد و بهتر بگویم کلمات را روی کاغذ می‌رقصاند. آدم را به یاد یک استاد ذن در چین می‌اندازد، وقتی چشم‌هایش را بسته و با قلموی دمِ گربه‌اش تحریر می‌کند و درحال مراقبه است یا می‌شود گفت تابلوهایش تصویر گندم‌زاران در بادند. او می‌نویسد و حروف را در هم پیچ‌وتاب می‌دهد، انگار شاخه‌های درختان بید در هوایی طوفانی. آنجایی که رنگ‌ها را لابه‌لای خط‌ها آورده، درست شبیه «سبز قبا» یی شده که روی درخت تبریزی نشسته است. خلاصه‌اش می‌شود: شعری که می‌توان دید.
آثار «کوروش قاضی‌مراد» خلاقانه‌اند. دور بی‌حاصلی از تسلسل و تکرار قدما نیست. می‌توان اطمینان داشت او آثار قدیمیان را به دقت مطالعه کرده و امکانات مورد استفاده‌اش را از آن‌ها وام گرفته. آنگاه با نگاهی امروزین دست به تغییراتی معقول زده است. او هنوز هم گاهی به روش اساتید خود خوشنویسی می‌کند. این بدان معناست که دارای عشق و احترام نسبت به پیشینیان است، ولی باعث نمی‌شود جسورانه پایش را از محدوده‌های تعریف شده فراتر نگذارد. اما همان‌طور که گفته شد، این جسارت همراه با نوعی شعور حاصل از درک و هضم صحیح آموخته‌های گذشتگان و از طرفی ابزار معاصر و هنر اکنونی است. همین ویژگی به همراه میزان مهارت و توانایی تکنیکی او است که باعث می‌شود در آثارش تلفیق دیروز و امروز را به بهترین و زیباترین شکل دید. هر چند خود او معتقد است هنوز تا خوب بودن راه زیادی در پیش است.